مردی از یکی از دره های پیرنه در فرانسه می گذشت ، که به چوپان پیری برخورد.
غذایش را با او تقسیم کرد و مدت درازی درباره ی زندگی صحبت کردند .
بعد صحبت به وجود خدا رسید .
مرد گفت : اگر به خدا اعتقاد داشته باشم باید قبول کنم که آزاد نیستمو مسوول هیچ کدام از اعمالم نیستم. زیرا مردم می گویند که او قادر مطلق است و اکنون و گذشته و آینده را می شناسد...
چوپان ناگهان و بی مقدمه زیر آواز زد و پژوا
ک آوازش دره را آکند!
بعد ناگهان آوازش را قطع کرد و شروع کرد به ناسزا گفتن به همهچیز و همه کسی !!!
صدای فریادهای چوپان نیز در کوهها پیچید و به سوی آن دو بازگشت .
سپس چوپان گفت : زندگی همین دره است ، آن کوهها ، آگاهی پروردگارند ؛ و آوای انسان ، سرنوشت او
آزادیم آواز بخوانیم یا ناسزا بگوئیم ، اما هر کاری که می کنیم، به درگاه او می رسد و به همان شکل به سوی ما باز می گردد . خداوند پژواک کردار ماست
ک آوازش دره را آکند!
بعد ناگهان آوازش را قطع کرد و شروع کرد به ناسزا گفتن به همهچیز و همه کسی !!!
صدای فریادهای چوپان نیز در کوهها پیچید و به سوی آن دو بازگشت .
سپس چوپان گفت : زندگی همین دره است ، آن کوهها ، آگاهی پروردگارند ؛ و آوای انسان ، سرنوشت او
آزادیم آواز بخوانیم یا ناسزا بگوئیم ، اما هر کاری که می کنیم، به درگاه او می رسد و به همان شکل به سوی ما باز می گردد . خداوند پژواک کردار ماست
انجمن سایت